 |
Jaman rumiyin rikala
kula tesih alit, kula kalihan kanca-kanca remen sanget dolan sesarengan.
Dolanan menika ugi werni-werni sanget. Tuladhanipun inggih menika kadosta
dolanan mlinjo, lajeng wayang-wayangan, gambul, ubil, sunda manda,
umpet-umpetan, tekongan, lsp.
Ingkang naminipun
dolanan tradisional kados wau menika ugi mangsan. Pas rumiyin puniku saweg mangsan dolanan
mlinjo. Kula urip wonten dhusun, dados nggih dolanane kula ugi dolanan-dolanan
tradisional, ananging ingkang kados mekaten kala wau malah ingkang nengsemake
lan boten mboseni. Nalika dolanan tradisional kaya wau, kula saged saged kumpul
sareng kalihan kanca-kanca, rame sanget, dados kekancanan wonten ing dhusun
inggih sae amargi kados mekaten.
Menawi dipunbandingaken
kalihan dolanan dolanan jaman sakniki, tuladhanipun inggih menika game. Wonten
sisi positiifipun nalika dolanan game menika, ananging langkung kathah sisi
negatifipun, sisi positifipun inggih menika saged kangge nglatih kecerdasan
otak, ananging menawi kedangunen anggenipun ngegame ugi saged ngrisak netra,
keseringen anggenipun ngegame ugi boten sae tumrap kantong, amargi dados boros.
Jaman rumiyin, rikala
kula tesih SD, kadosipun menawi mboten lepat kula tesih kelas 3, kula kalihan
kanca-kanca dolanan wonten ing wayah sonten. Sonten puniku ngepasi grimis, kula
kalihan kanca kula ingkang naminipun Titi, lan wonten ugi rayinipun Titi
ingkang naminipun Lusi kala rumiyin tesih sekolah taman anak-anak.
Gawananku plastik
bening tengahan kilo kangge wadhah mbok menawi saged pikantuk mlinjo kathah
anggenipun nutur. Wekdal menika panci kula sakanca niat nutur mlinjo. Menawi
jawah biasanipun mlinjo ingkang sami ambrol menika langkung kathah. Petualangan
dipunlampahi kula lan sakanca. Madosi witing mlinjo, nlusup-nlusup dalan kang
alit saha mlebet wonten pekawisan ingkang jembar-jembar.
Boten kraos, jawahipun
tansaya nderesi, sitinipun cebrik, kathah toya kados wonten ing blumbangan-blumbangan
alit. Kula kalihan kanca kula inggih menika Titi saha Lusi mlampah madosi
mlinjo. Kula mlaku wonten barisan paling wingking, kanca kula tiyang kalih
menika sampun mlampah wonten ngajeng kula kirang langkung 5 meter. Nalika kula
lagi sante mlaku kalih pandos mbok menawi manggih mlinjo, ujug-ujug…… “
JeeeGurrrrRRR.” Kula mlebu wonten blumbangan alit, ananging sealit alite
blumbang kala wau nggih tesih jero amargi kala rumiyin kula nggih tesih alit.
Apese malih, kanca kula kekalih kala wau boten mangertos menawi kula mlebu
blumbangan. Kula timbali“ Ti… Ti…. Enteni aku… iki aku kecemplung….” Kula nyuwun
tulung ananging ugi kepengin nggujeng nggih ugi kepengin nangis. Titi lan Lusi
kaget rikala mriksani kula kecemplung, teras lare kalih wau malah nggujeng
kepingkel pingkel. Walah jan….. apes tenan nasibku…. Mlinjo setunggal wae dereng
manggihi…kok malah sampun kecemplung, teles kebes…. Sesampunipun sami gemuyon,
tembe ngewangi kula mentas saking blumbang, kula ditanting Titi lan Lusi.
Klambi kula teles kebes, tapi kok wonten ingkang aneh…
“Mambu….” Batin kula wekdal menika, ananging boten kula penggalih lajeng kula
teras wangsul. Boten pikantuk mlinjo mboko setunggal ananging malah apes …..
“Sesuatu yaa” hahaha.
Dinten enjingipun kula
tembe mangertos mambu ingkang saestu boten eco sanget wonten ing blumbang kang
temempel wonten rasukan kula. Sanyata blumbang nalika kula kecemplung wau
blumbang kangge mbuwang tlethong sapi. “Masya Alloh….. aku adus banyu
tlethong…” hahahaha
Yen kelingan rikala
cilik gemiyen dadi kepengin ngguyu geget. :D
CERKAK
Budi Sih Yuliarini(10205244011)
0 komentar:
Posting Komentar